Wat een geweldige week!

Wat een gave week!

De eerste dagen op de Maternity waren rustig en alle moeders met baby deden het goed. Tot woensdagmiddag de eerste zwangere vrouw zich meldde op de afdeling. Ze voelde pijn en ging maar even alleen met de taxi naar het ziekenhuis om alles te laten controleren. En wat bleek, al 8 cm ontsluiting! Oftewel het kindje kon elk moment komen. Ik heb snel Anke erbij geroepen en samen met nog 1 verpleegkundige hebben wij geholpen bij de bevalling. Wauww! Wat gaaf was dat om mee te maken en het was nog mooier om te mogen helpen om een klein gezond baby'tje ter wereld te brengen. Nu de verpleegkundigen zagen dat ik graag wou helpen mocht ik die dag assisteren bij een ongeplande keizersnede, aangezien de moeder geen kracht meer had om te kunnen persen en de hartslag van de baby verzwakte waardoor de bevalling stagneerde. Ik mocht bij de keizersnede de baby aanpakken van de chirurg, uitzuigen, droogwrijven en ik moest het kind zelfs van de vroedvrouw op de kop houden en even schudden om zo de zuurstofvoorziening te bevorderen richting de hersenen. Maar vanaf het moment dat het baby'tje op de wereld was deed ze het direct goed met een goede Apgar score. En ik mocht met volle trots het gezonde meisje laten zien aan de vader en later aan de moeder, toen die weer bij kennis was. Ze zagen dat ik enorm trots was en de ouders en familie gaan er zelfs over nadenken om het kindje te vernoemen naar mij!!! Alleen daar ga ik zelf niet achter komen, want ze geven de baby pas een naam na ongeveer 7-9 dagen als ze thuis zijn. Dit doen ze om zeker te weten dat het goed gaat met de moeder en de baby. De gemiddelde ligduur van een 'normale' bevalling is 3 tot 4 dagen en van een keizersnede is 7 dagen. Daarbij zijn de kosten van een keizersnede 100.000 CFA = 150 euro wat voor de vader en familie enorm veel geld is. Daarom wordt er ook eerst toestemming gevraagd aan de vader/familie of ze akkoord gaan met een keizersnede als deze geïndiceerd is. Kunnen ze het niet betalen, dan houdt het op en moet de moeder of toch nog gewoon proberen te bevallen of het ziekenhuis verlaten en terug komen als het geld wel aanwezig is. Maar dan met een groot risico dat het kindje of dan wel moeder zal komen te overlijden. Als je dit zo beseft, wat mogen wij in Nederland blij zijn met de ziekenhuiszorg en met alle omstandigheden waarin wij leven...
Na deze heftige en bijzondere dagen is het tijd voor wat luchtigers....oftewel Kribi!
Donderdagmiddag zijn we om 15.00 uur vertrokken voor een lang weekend Kribi. Zon, zee en strand, heerlijk!
Onze privé-taxichauffeur Michael was er, verrassend genoeg, op tijd! Dat deed hij bewust, want hij wilde op tijd in Douala zijn, zodat we niet vast kwamen te zitten in het verkeer. Er is daar één brug over de rivier, waar al het verkeer overheen moet. Het loopt er dan ook vaak vast. Gelukkig konden wij er vrij vlot overheen, maar helaas kwamen wij juist na de brug vast te zitten in het verkeer. In Nederland rijden auto's allemaal op hun eigen weghelft, maar hier rijden ze kriskras door elkaar! Via een omweggetje dachten we wat sneller te zijn, maar heel veel hielp dit ook niet. Na drie kwartier zweten op de achterbank van de auto konden we weer doorrijden.
4,5 uur na vertrek uit Buéa kwamen we aan bij Gites de Kribi, ons hotel. We hebben onze spullen op de kamer gedropt en zijn naar het bijbehorende restaurant pal aan zee gegaan om wat te eten. Een heerlijke pizza en varkensham in een biersaus met rijst, lekker!
Daarna lekker gedoucht op de kamer om fris het bed in te duiken, in de hoop dat we hier wat beter konden slapen.
De volgende ochtend, na redelijk geslapen te hebben, zaten we om 9 uur aan het ontbijt. Koffie, thee, jus d'orange, croissantjes, broodjes en boter en jam. Voor hier een prima ontbijt!
Daarna snel de strandspullen gepakt en heerlijk een dagje aan zee doorgebracht. Zonnen, afgewisseld met de zee ingaan, lezen en spelletjes doen.
De zee was hier best wild. Op het eerste oog leken de golven klein en onschuldig, maar de stroming was toch wel sterk!
Aan het einde van de middag zijn we nog even naar het zwembad gegaan en 's avonds hebben we weer lekker gegeten en een cocktail gedronken. Ik heb garnalen in knoflook gehad en Jurgen een soort van mixed grill van varken, lam en schaap.
De volgende ochtend zijn we, na het ontbijt, met de taxi naar een boot gebracht, die ons naar een pygmeestam in het regenwoud heeft gebracht. Even daarvoor hadden we 2 pakjes sigaretten gekocht, niet voor onszelf, maar voor de Chief van de stam. Het is gebruikelijk dat je een cadeau meebrengt.
De boottocht over de rivier was prachtig en rustgevend. Na een uurtje begon onze schipper een raar geluid te maken, een schreeuw om de pygmee aan te geven dat wij er aan komen.
Het pygmeedorp bestond uit 30 mensen. De chief heeft 3 vrouwen en meerdere kinderen. Ook was er een meisje, van ik denk 12 a 13 jaar, die pas een baby had gekregen. De bevalling gebeurd gewoon in de hutjes waar ze in leven! Niet alle inwoners waren aanwezig, er waren er 5 op jacht. Die waren zondags vertrokken en kwamen waarschijnlijk 7 dagen later terug. Hopelijk met een antilope.
Na een uurtje rondgelopen te hebben en foto's gemaakt te hebben, zijn we met de boot teruggegaan. Op de terugweg hebben we nog wilde Apen gezien die van boom naar boom slingerden. Daarna zij we met 4 man op een motor gestapt om bij een restaurant 2 heerlijke vissen en de lekkerste garnalen ooit te eten!
Hierna hebben we één van de weinige watervallen in de wereld bekeken, die rechtstreeks in de zee uitkomt. De Lobé Falls.
Rond 2 uur waren we weer terug bij het hotel en zijn we naar het zwembad gegaan en hebben we in de jacuzzi gezeten. 'S avonds weer heerlijk gegeten onder het genot van een fles wijn.
Zondagmorgen de dag weer begonnen met een ontbijt aan het strand en de verdere dag gerelaxt aan het strand. Om 15.00 uur staat Michael er weer om ons terug te brengen naar Buea. Hopelijk hebben we een soepele terugreis en kunnen we snel Douala door rijden.
Morgen begint dan echt de laatste werkweek in het ziekenhuis voor mij. Aanstaande donderdag nog een klein afscheidsfeestje geregeld voor een aantal mensen waar we veel mee hebben samengewerkt met lekker Afrikaans eten. En ik heb nog een kleine traktatie voor het personeel van het ziekenhuis geregeld wat ze vast zullen waarderen!
Nu kunnen we echt zeggen: tot snel!
Veel liefs Jurgen en Sanne